Το παιδί μπορεί να είναι σε θέση να παράξει τους φθόγγους, αλλά όταν μιλάει συγχέει, παραλείπει ή αλλοιώνει τις συλλαβές ή τους φθόγγους των λέξεων και αυτό επηρεάζει την καταληπτότητα της ομιλίας του. Τέτοια παραδείγματα είναι:

• Αντικατάσταση το φωνήματος «σ» με το φώνημα «θ» π.χ. σούπα-θούπα
• Αντικατάσταση όλων των πίσω φωνημάτων με μπροστινά φωνήματα, π.χ. όλα τα «κ» τα παράγει ως «τ», κάνω-τάνω
• Απλοποίηση ή απάλειψη φωνημάτων π.χ. σκούπα-κούπα, βάζω-άζω
• Αντιμετάθεση ή αντιστροφή φωνημάτων ή συλλαβών σε λέξεις, π.χ. ξάδερφος-σκάδερφος,πακέτο-καπέτο