Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή «η κατάλληλη δράση και συμπεριφορά των παιδιών βασίζεται στη λήψη, την επεξεργασία και την ερμηνεία των πληροφοριών που εισέρχονται από το περιβάλλον μέσω των αισθητηριακών συστημάτων». Λέγοντας αισθητηριακά συστήματα πέρα από τα ευρέως γνωστά όπως: η όραση-οπτικό, η γεύση-γευστικό, η ακοή-ακουστικό, η αφή-απτικό, υπάρχουν άλλα δύο λιγότερο γνωστά συστήματα, το αιθουσαίο και το ιδιοδεκτικό σύστημα. Όταν υπάρχει δυσλειτουργία εμφανίζονται συχνά σε κάποιο παιδί οι παρακάτω συμπεριφορές:

• Πέφτει και σκοντάφτει πολύ εύκολα
• Συνεχώς του πέφτουν τα πράγματα και τα χάνει εύκολα
• Είναι γενικά αποδιοργανωμένο και φαίνεται να επικρατεί μια χαοτική κατάσταση στην ζωή του
• Είναι αδέξιο και οι κινήσεις του είναι ασυντόνιστες και φαίνεται να κινείται με παράξενο τρόπο
• Διασπάται εύκολα η προσοχή του
•  Έχει ελάχιστη διάρκεια προσοχής
• Δεν έχει αντοχή στο στρες
• Αναστατώνεται και συγχύζεται εύκολα και χωρίς προφανή για εμάς αιτία
• Δείχνει απέχθεια στο άγγιγμα ή αναζητά έντονα το άγγιγμα, το αγκάλιασμα και τη σωματική επαφή με τους άλλους
• Είναι υπέρ-δραστήριο, υπέρ-κινητικό ή το ακριβώς αντίθετο φαίνεται σα «ληθαργικό».
• Σε παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη συνήθως συναντάμε Μαθησιακές Δυσκολίες (δυσκολίες στην ανάγνωση, στη γραφή και στα μαθηματικά)
• Παρουσιάζει δυσκολίες στον προφορικό λόγο
• Παρουσιάζει ανεπαρκή συντονισμό λεπτής κινητικότητας

Η δυσλειτουργία της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης μπορεί να αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία ωστόσο συνήθως συνυπάρχει με άλλα διαγνωσμένα θέματα και η κλινική εμπειρία έχει δείξει πως συνήθως τα προβλήματα Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης εμφανίζονται στους παρακάτω πληθυσμούς. Σε παιδιά με:

• Μαθησιακές δυσκολίες
• Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής
• Αναπτυξιακές δυσλειτουργίες συντονισμού και Δυσπραξίας
• Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές
• Γενετικά σύνδρομα
• Εγκεφαλική παράλυση κ.ά. (DSM IV)